રાધાકૃષ્ણના મંદિરમાં પ્રભાતમાં જાઓ, મધ્યાન્હમાં જાઓ કે સંધ્યાટાણે જાઓ; પ્રભુના હૈયાની પ્રતિચ્છવી સમી એક શ્વેત વસ્ત્રોમાં સોહાતી માનવમૂર્તિ ત્યાં દેખાશે જ. મંદિરમાં ઊંચી પાટ પર બેઠેલી એ જીવંત મૂર્તિ ચિત્તને ભાવવિભોર કરી મૂકશે. તમારું ધ્યાન પ્રભુની મૂર્તિ કરતાંય એમાં વિશેષ મગ્ન થશે. પ્રભુની મુર્તિમાં તો માત્ર કલા જ છે, પણ આ મૂર્તિમાં તો કલા અને પ્રાણ બેઉ છે.
હું એક દિવસ એ મંદિરમાં ગયો ત્યારે પ્રભુનાં દર્શન મેં ન કર્યાં! પ્રભુની મૂર્તિ તરફ પીઠ રાખીને હું ઊભો રહ્યો. પેલી માનવમૂર્તિને હું એકી નજરે નીહાળી રહ્યો. એ બીડાયેલાં લોચન ન ખૂલ્યાં…. એ નીચે ઝૂકેલું મસ્તક ઊંચું ન થયું…. કૃષ્ણોચ્ચારથી ફફડતા ઓષ્ઠ થંભ્યા નહીં…. ને છતાંય હું એને તાકી રહ્યો. મંદિરમાં ભક્તો આવ્યે જ જતા હતા…. ને છતાંય મારી પીઠ તો પ્રભુ તરફ જ હતી.
કોઈએ મને નાસ્તિક કહ્યો!
(વધુ હવે પછી …)
ખાસ સૂચનાઃ મારા આ બ્લોગ તથા અન્ય બ્લોગો/વેબ સાઈટો પર પોસ્ટ થતાં મારાં લખાણોની લીંક તમે મોકલી શકો છો કે આપી શકો છો, પણ કોપી પેસ્ટ કરીને મોકલશો નહીં કે એમનો એ રીતે ઉપયોગ કરશો નહીં.
(આ તથા મારાં અન્ય લખાણો અંગે આપના વિચારો જાણવા આતુર છું. પ્રતિભાવ જરૂર મોકલતા રહેશો.)
ગુજવાણી લોગો તમારા બ્લોગ પર લગાવી તમારો લેખ અહીં જલ્દી પહોંચાડો.
Girishparikh's Blog 