મીઠ્ઠો ઠપકો !

વિવેકે તાજેતરમાં પોસ્ટ કરેલી મનોજ ખંડેરિયાની ગઝલના બે શેરો વિશે મેં અગાઉ લખ્યું છે. (ગઝલની તથા બન્ને શેરો વિશેના પોસ્ટની લીંક છેલ્લે આપી છે.)

હવે આ શેર વિશે લખું છુંઃ

ઠોઠને ઠપકો નજાકતથી દીધો,
તેં ગઝલ આપીને ઠમઠોર્યો મને.

આ શેર વાંચતાં આદિલનો એક શેર યાદ આવ્યોઃ

ગઝલનો ‘ગ’ ફકત ઘૂંટ્યો છે ‘આદિલ’,
હજુ બાકી કવન-બારાખડી છે.

બન્ને શાયરોની આ નમ્રતા છે.

‘નજાકત’ શબ્દનો ‘નજાકત’ભર્યો ઉપયોગ આ શેરમાં આ મોટા ગજાના કવિએ કર્યો છે.

અને ‘ઠમઠોર્યો’ શ્બ્દનો ઉપયોગ પણ દાદ માગી લે છે.

 આપણો મહાકોશ “ભગવદ્ગોમંડલ” ઠમઠોરવું શબ્દના આ અર્થ પણ આપે છેઃ “ઢંઢોળવું; નિદ્રિત અવસ્થા વાળાને જાગ્રુત કરવા જરા હલાવવું.” (લીંકઃ http://bhagavadgomandalonline.com/detail.php?srch=3809&term=ઠમઠોરવું  .)

ખરેખર શબ્દો જ કવિના “કંકુ ને ચોખા” છે. અને એ કંકુ ને ચોખા દ્વારા એ ગઝલની પૂજા કરે છે. એમના જ શબ્દો છેઃ

તારે માટે ગઝલ મનોરંજન
મારે માટે તો પ્રાણ વાયુ છે!…

ગઝલની લીંક:

http://layastaro.com/?p=13207

 

બન્ને શેરો વિશેના પોસ્ટની લીંક:

https://wordpress.com/post/12559172/8289/

https://wordpress.com/post/12559172/8292/